Angst kent vele vormen. Angst om te falen, om er niet bij te horen, om verdriet te hebben of te verliezen of het niet weten wat de toekomst mogelijk brengt. Soms is deze angst onnodig. En leggen we de lat keer op keer voor onszelf veel te hoog. Toch kan angst ook helpend zijn. Maar daar kom je pas achter wanneer ook jij je eigen angsten onder ogen durft te komen…
Tijdens mijn ziekte en herstel heb ik mij vaak overweldigd gevoeld door angst: angst voor het onbekende, angst voor alle pijn, angst voor de PNEA aanvallen, angst voor wat anderen zouden denken als ik weer eens volop in mijn tics schoot of door mijn benen zakte. Maar de grootste angst die ik had was de gedachte dat ik al mijn dromen, zoals het krijgen van kinderen of het hebben van een goede baan en een lang en gelukkig leven, nooit zou zien uitkomen. En dat ik nooit meer de oude, gekke, vrolijke, goedlachse, onbevreesde ik zou worden...
Als een echte “doener” ben ik namelijk graag onder de mensen, hou ik ervan om anderen te helpen en probeer ik altijd een positieve invloed te hebben op de mensen om mij heen. Wat ik alleen te laat besefte is dat ik veel te lang over mijn eigen grenzen ben gegaan, anderen teveel macht gaf en mezelf te lang niet op waarde heb geschat... Uiteindelijk leidde dit, zoals jullie ondertussen van mij weten, tot een lange periode van ziek zijn en de diagnose FNS. Het herstel was alles behalve makkelijk… Maar wat ik ook hiervan leerde is dat voor jezelf zorgen niet egoïstisch is. Sterker nog het is essentieel…
Wil je meer lezen en weten hoe mijn verhaal verder gaat? Volg en like mij dan op mijn Instagram-of Facebook kanaal en blijf zo als één van de eerste op de hoogte van alle updates, acties en vervolgstories!
Reactie plaatsen
Reacties