“𝑾𝒉𝒆𝒏 𝒚𝒐𝒖𝒓 𝒃𝒐𝒅𝒚 𝒔𝒕𝒂𝒓𝒕𝒔 𝒕𝒐 𝒊𝒏𝒅𝒊𝒄𝒂𝒕𝒆 𝒊𝒕𝒔 𝒍𝒊𝒎𝒊𝒕𝒔… 𝑫𝒐𝒏’𝒕 𝒇𝒐𝒓𝒈𝒆𝒕 𝒕𝒐 𝒍𝒊𝒔𝒕𝒆𝒏 𝒕𝒐 𝒊𝒕”.

Ons hele leven leren we door middel van vallen en opstaan. Stoten we meerdere malen onze neus. Op die momenten hebben we geleerd om eerst diep in te ademen om vervolgens weer diep uit te kunnen ademen, om zo vervolgens weer door te kunnen gaan. Maar wat zal er gebeuren als je nu eens vaker durft stil te staan bij jezelf. Dat je stil durft te staan bij wat je lichaam je eigenlijk wil vertellen… Of eigenlijk zelfs naar je wil schreeuwen, omdat je tegen beter weten in niet ernaar wil luisteren... En daardoor steeds opnieuw weer over je eigen grenzen blijft gaan?

Deze harde les heb ik, toen ik op 28 september ’23 in het ziekenhuis op de spoed belande, op de harde manier moeten leren. Ik had al veel te lang niet meer bewust naar de signalen van mijn lichaam en haar grenzen geluisterd… Met als resultaat dat bij mij op die bewuste dag het noodlot toesloeg.

Reageren op mijn omgeving ging moeizaam en ik kon niet meer zelfstandig bewegen of staan zonder ondersteuning van anderen. Ik stond zelfs zo erg te trillen op mijn benen, alsof ik op de hoogste stand op een trilplaat stond, en zakte vervolgens bij elke stap die ik probeerde te zetten door mijn benen. Ook had ik overal ondragelijk veel pijn, voelde mijn gehele linker lichaamshelft verdoofd en gevoelloos en had ik last van ongecontroleerde bewegingen in mijn armen en nek. Meerdere artsen en neurologen hebben deze dag met de handen in hun haar gestaan, zich afvragend wat er met mij aan de hand was. Op alle MRI en CT-SCANS, bloedonderzoeken en een hartfilmpje was namelijk niets geks te zien. Alle resultaten waren zelfs oké...

Nieuwsgierig naar hoe mijn verhaal verder gaat? Like, subscribe en volg mij dan via mijn Instagram- of Facebook kanaal en blijf zo als één van de eerste op de hoogte van alle updates, acties en vervolgstories!